Gesigneerde Sherry

Ik ben altijd op zoek naar bijzondere wijnen van markante wijnmakers. Toen ik laatst op een sherry proeverij van Bodegas Tradicion was dacht ik in eerste instantie dat ik daarvoor bij hun aan het verkeerde adres was. De proeverij werd geleid door de directeur van Bodegas Tradicion. Hij droeg een klassiek driedelig pak en sprak deftig engels, met spaans accent, en hij vertelde dat het bedrijf was opgericht door een groep investeerders in 1998.

Foute boel, dacht ik: dit is commerciële handel en het leek mij dat ‘tradicion’ ver te zoeken zou zijn bij een bedrijf dat zijn koperen jubileum nog niet eens gevierd heeft. Maar die gedachte bleek onjuist…

Bodegas Tradicion is een wijnhuis dat zich heeft gespecialiseerd in zeer oude sherry die de ‘VORS’ titel mag dragen: Vinum Optimum Rare Signatum, wijn van uitzonderlijk goede signatuur. De sherry van dit type heeft een opvoeding in het solera-systeem ondergaan van minimaal 30 jaar. Minimaal: de gemiddelde leeftijd is dus nog veel ouder! De oudste restanten die in de wijn zijn terug te vinden stammen uit de tijd dat de solera werd opgezet. Bij Bodegas Tradicion gaat dat zelfs terug tot de achtiende eeuw! Bijzondere wijn dus. Maar hoe kan dat als het bedrijf is opgericht in 1998?

Dat zit zo: na het hoogtepunt van de sherry consumptie in de jaren ‘70, ging het flink bergafwaarts met de populariteit, een tendens die zich voortzet tot aan de dag van vandaag. Vele sherry-makers zijn als gevolg van die malaise failliet gegaan, ook bedrijven met een eeuwenoude traditie. De erfenis van dergelijke bedrijven bestaat niet uitsluitend uit mooie herinneringen, maar ook uit een soms eeuwenoud solera-systeem, gevuld met wijn.

Bodegas Tradicion heeft zich ten doel gesteld op zoek te gaan naar deze oude solera-systemen, en de beste daarvan weer tot leven te wekken. Toch wel een nobel en gewaagd initiatief dus.

Ik proefde een amontillado van gemiddeld 43 jaar oud en een Oloroso van gemiddeld 45 jaar oud. Beide wijnen met een ongelovelijke complexiteit en lengte. Koperkleurig, aroma’s van noten, velpon, appelstroop. En ziltig, nee, zeg maar gerust gepekeld. De oloroso iets toegankelijker dan de amontillado, maar evengoed: wijn voor gevorderden, fantastisch.

Maar toen meneer de directeur een stift uit zijn jasje haalde om de zojuist aangekochte flessen te gaan signeren, heb ik bedankt, dat vond ik toch echt te ver gaan. Een handtekening van de keldermeester had ik nog wel willen hebben, maar die is al lang geleden overleden.