Schuchtere wijn

Van een vriend kreeg ik een fles Scheurebe van wijnmaker Fogt uit het Duitse Rheinhessen. Letterlijk zou je ‘Scheurebe Wein‘ kunnen vertalen als wijn van de schuchtere druif, maar het grappige is dat deze Scheurebe een allerminst verlegen wijn oplevert. Ik zou de wijn zelfs behoorlijk uitbundig durven noemen!

Schilderen met wijn

In Berlijn woont de kunstenares Hella Nohl die al een leven lang schildert en daarnaast een groot wijnliefhebster is. Jaren geleden, in 1985, merkte ze dat er iets vreemds aan de hand was met haar verf toen ze bezig was met een acquarel.  In haar enthousiasme had ze per ongeluk het penseel in haar rode wijn gedoopt in plaats van in de verf.  Het effect fascineerde haar, en bracht haar op het idee om de mogelijkheden van het schilderen met wijn verder te onderzoeken.

Wijn is kleurenblind

Witte wijnen uit Oostenrijk zijn al jaren bezig met een geweldige opmars, en terecht. Met de Grüner Veltliner, verreweg de belangrijkste druif in Oostenrijk, kan je voor de dag komen. Qua aroma en smaak is deze druif –naar mijn mening– het aantrekkelijkere zusje van de Sauvignon Blanc. De Grüner Veltliner heeft ook die fris-appelige, grassige aroma´s, maar daarnaast heeft het een heel eigen kruidigheid, die de wijn onderscheidt van de Sauvignon Blanc.

Rosé-racisme

Sommige mensen denken dat rosé wordt gemaakt door witte en rode wijn met elkaar te mengen. Je hoeft echter geen hele grote wijnkenner te zijn om te weten dat rosé in principe op een andere manier gemaakt wordt: enkel van blauwe druiven waarbij de schillen vrij snel na de persing van het sap gescheiden worden. De kleur van wijn komt van de druivenschillen; en daarom wordt de wijn niet rood, maar heeft die de bekende oranje-roze kleur.

Toch kán het wel: wit en rood mengen om rosé-wijn te krijgen, en in bijvoorbeeld Australië en Zuid-Afrika doen ze dat ook gewoon. Maar in Europa is het verboden. Waarom? Tja, dat is eigenlijk een vreemde geschiedenis…

Elzas-wijn versus cola

Als we het hebben over onhippe wijnen uit Frankrijk, dan staat wijn uit de Elzas behoorlijk hoog op de ranglijst. Niet zozeer omdat je hier de meest oubollige etiketten ter wereld vindt – dat draagt zeker ook niet bij aan een goed imago – maar omdat hier vooral zoete witte wijn wordt gemaakt. En zoete witte wijn is niet populair. Droog is de mode en de doorsnee wijnliefhebber wil liever niet gezien worden met zoete witte wijn.

Toch is het raar dat zoete witte wijn zo passé is. Zoete wijn is helemaal geen slechte wijn en ik durf gerust te stellen dat aan een goede zoete witte wijn meer te beleven valt dan aan een doorsnee droge witte wijn.  

Wijnmarketing op z’n Frans

Fransen zijn slecht in de marketing van hun wijnen, zegt men. De wijnbedrijven zijn door hun geringe omvang amateuristisch en ze passen zich niet aan de smaak van de markt aan. De Franse wijnboer is zo arrogant om wijn te maken die hij zélf goed vindt. En dat is de wijn zoals zijn grootvader die al maakte. Traditie wordt dus boven marktonderzoek gesteld. De Fransoos wordt daardoor aan alle kanten ingehaald door de Chileen, de Zuid-Afrikaan en de Australiër, die wél goed naar de klant luisteren. De meeste wijnmarktdeskundigen zijn het daarover eens. Maar is het ook echt waar?