Elzas-wijn versus cola

Als we het hebben over onhippe wijnen uit Frankrijk, dan staat wijn uit de Elzas behoorlijk hoog op de ranglijst. Niet zozeer omdat je hier de meest oubollige etiketten ter wereld vindt – dat draagt zeker ook niet bij aan een goed imago – maar omdat hier vooral zoete witte wijn wordt gemaakt. En zoete witte wijn is niet populair. Droog is de mode en de doorsnee wijnliefhebber wil liever niet gezien worden met zoete witte wijn.

Toch is het raar dat zoete witte wijn zo passé is. Zoete wijn is helemaal geen slechte wijn en ik durf gerust te stellen dat aan een goede zoete witte wijn meer te beleven valt dan aan een doorsnee droge witte wijn.  

Meer complexiteit en lengte, elegantie en spanning. Zoete witte wijn was ooit populair, en wordt dat vast en zeker in de toekomst ook wel weer. Daarvan ben ik overtuigd. Zeker als je bedenkt wat voor zoetekauwen we zijn. Cola, limonade, ijsjes: het is allemaal mierzoet en we zijn er dol op.

Bij de ontwikkeling van de wijnstijl van de Elzas heeft wat al dan niet in de mode is echter geen rol gespeeld. Veel belangrijker was het feit dat het terroir in de Elzas (en dan met name het koele klimaat) druiven oplevert met een vrij hoge zuurgraad. Om te voorkomen dat je mond straktrekt van het zuur, hebben de Elzassers geleerd dat er wat restzoet in de wijn moet zitten. Eeuwenoude traditie heeft in de Elzas vervolgens geleid tot wijnen met een perfecte zoet-zuurbalans.

Een extreem voorbeeld van hoe dat zit met die zoet-zuurverhouding is cola. De meeste mensen weten dat er veel suiker in cola zit, maar wat men zich minder realiseert, is dat cola ook extreem zuur is. Cola heeft Ph-waarde van 2,5, wat staat voor een zuurgraad die in de buurt komt van puur citroensap. Dat cola gebruikt kan worden om roest te verwijderen, komt door het bijtende karakter van dat zuur. Door veel suiker toe te voegen aan die zure drank (106 gram, dat is 27 suikerklontjes per liter!) wordt-ie toch drinkbaar. Het zuur zorgt ervoor dat de zoete drank fris blijft, met een hoge doordrinkfactor.

Bij wijn uit de Elzas is die zoet-zuurbalans natuurlijk iets subtieler, maar het basisprincipe is hetzelfde. Ik zou zeggen: koop eens een goede Grand Cru Gewürztraminer of Pinot Gris uit de Elzas, zet je zoet/droog-vooroordelen opzij en proef. Ontdek wat een wonder van elegantie je in je glas hebt, de aroma’s die uit je glas fladderen, de mineraliteit  en alle smaakfacetten die je in de wijn kunt herkennen! Dat is nog eens iets anders dan zo’n eendimensionale sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland!

Overigens is Elzas-wijn in één opzicht wél van deze tijd: op het etiket wordt de naam van het druivenras vermeld. Dat is iets wat de wijndrinker van tegenwoordig graag ziet. Die vermelding staat in de Elzas echter al eeuwenlang op het etiket… 

Zo zie je dat ook als je gewoon je eigen ding blijft doen, je zomaar weer modern kan worden.