Over het algemeen kun je wijn beter proeven dan er over te
lezen, maar in dit geval is de wijn op papier interessanter dan in de mond.
dinsdag 27 december 2011
Wijn uit Georgië en de uitvinding van het wiel
Vorige week was ik op een feestje van Dan, een vriend van
een vriend, die eigenaar is van een wijngaard van 6 hectare in Georgië. Het
feestvarken liet me daar een paar droge en half-zoete rode wijnen uit Georgië
proeven van de autochtone Saperavi druif.
Labels:
Georgië,
het wiel,
oudste wijnmakerij ter wereld,
Saperavi
Wijn van de Bouvier
Bij een slijterijtje in
Duitsland trof ik laatst tussen de kelderrestanten een oude stoffige fles die
mijn aandacht trok. De wijn was een 1982er Trausdorfer Auslese uit Burgenland
van de Bouvier-druif, gebottled in Langenlonsheim door Reichsgraf von
Ingelheim, Gutshof Nackenheim. Volgens de slijter was deze witte wijn
natuurlijk wel over z’n top, maar voor de liefhebber toch nog wel interessant al
was het maar om erachter te komen hoe zo’n oude wijn zich kan ontwikkelen. Hij
zei er uitdrukkelijk bij dat-ie niet kon garanderen dat de wijn nog goed was.
Voor 15 euro nam ik de gok.
Bij nadere bestudering van de fles bemerkte ik een aantal eigenaardigheden.
Labels:
Bouviertraube,
Burgenland,
Gutshof Nackenheim,
Langenlonsheim,
Reichsgraf von Ingelheim,
Trausdorfer Auslese
De grootste wijngaard van Europa
Waar ligt de grootste wijngaard van Europa: in Spanje? De
Languedoc misschien? Ik heb het laatst ontdekt. Hij bevindt zich in onverwachte
hoek, in één van de kleinste (wijn)landen van Europa…
Bij een Buschenschank in Zuid-Steiermark
Vorige week was ik in
Zuid-Steiermark, in Oostenrijk, op de grens met Slovenië. Ik dronk daar samen
met een stel trotse Steiermarkers een flesje wijn op het terras van een zogenaamde
Buschenschank. We keken uit over het heuvelige landschap dat wel het ‘Steierse
Toscane’ wordt genoemd vanwege de gelijkenis met de Italiaanse streek. Met een
heerlijk glas wijn in de hand en het namiddagzonnetje in mijn gezicht was de
zomer goed begonnen.
Labels:
Buschenschank,
Gelber Muskateller,
Oostenrijk,
Trummer,
Zuid-Steiermark
Dal Forno: vooruit in de tijd
In Verona wordt Amarone en Valpolicella gemaakt. De
ingrediënten voor beide wijnen zijn dezelfde: Corvina- en Rondinella-druiven
van de heuvels ten oosten van het Gardameer. Het verschil tussen de wijnen zit
’m in de verwerking van de druiven. Voor de Amarone-wijn worden de druiven traditioneel
enige maanden op tochtige zolders op matten te drogen gelegd, waardoor ze uitdrogen
tot rozijnen. Die worden vervolgens vergist tot een bijzonder geconcentreerde
droge rode wijn. De Valpolicella ondergaat die verschrompeling niet.
Een van de topproducenten van deze wijnen is Romano Dal
Forno en ik heb laatst een ”verticale proeverij” meegemaakt van diens wijnen.
11 keer dezelfde wijn, van verschillende jaargangen: 1994 tot en met 2004.
Labels:
Amarone,
Corvina,
Romano Dal Forno,
Rondinella,
Valpolicella
De wijnconsultant van Pétrus
Onlangs was ik op reis in de Bordeaux en bezocht daar
verschillende wijnboeren van beroemde chateaux. Wijnboeren is eigenlijk niet
het goede woord, want bij de grote huizen in de Bordeaux staan de meeste
eigenaren zelden zelf met hun laarzen in de klei (eigenlijk alleen als er fotografen
bij zijn). Die eigenaren zijn zelf dus geen boeren, maar succesvolle
zakenlieden die het wel sjiek vinden een eigen wijnhuis te hebben. Of
verzekeringsmaatschappijen of andere concerns, die hopen een fraai rendement te
behalen op hun investering. De meerderheid van deze chateaux-eigenaren maakt
gebruik van wijnconsultants. Een wijnconsultant is een ervaren wijnbouwtechnisch
ingenieur (oenoloog) die de chateaux-eigenaar voor veel geld adviseert en vaak
de hele wijnproductie coördineert. Het boeren en wijnmaken wordt zogezegd ‘ge-outsourced’.
Bekende wijnconsultants zijn bijvoorbeeld Michel Rolland en François Lurton,
die elk adviseur zijn van meer dan honderd van de beste wijnhuizen in de hele
wereld.
Labels:
Bordeaux,
François Lurton,
Michel Rolland,
Olivier Berrouet,
Pétrus
Wijnkaartfobie
De wijnkaart is een wonderlijk ding… in ieder restaurant
krijgen alle gasten een menukaart, maar van de wijnkaart is er maar één
per tafel. “Wie zal ik de wijnkaart geven?”, vraagt de ober. De tafelgenoten
kijken elkaar even paniekerig aan, om vervolgens snel naar iemand te wijzen, daarbij
roepend: “Hij heeft er verstand van!”
Gesigneerde Sherry
Ik ben altijd op zoek naar bijzondere wijnen van markante
wijnmakers. Toen ik laatst op een sherry proeverij van Bodegas Tradicion was dacht ik in eerste instantie dat ik daarvoor bij hun aan het verkeerde
adres was. De proeverij werd geleid door de directeur van Bodegas Tradicion.
Hij droeg een klassiek driedelig pak en sprak deftig engels, met spaans accent,
en hij vertelde dat het bedrijf was opgericht door een groep investeerders in
1998.
Foute boel, dacht ik: dit is commerciële handel en het leek
mij dat ‘tradicion’ ver te zoeken zou zijn bij een bedrijf dat zijn koperen
jubileum nog niet eens gevierd heeft. Maar die gedachte bleek onjuist…
Labels:
Bodega Tradicion,
Sherry,
Vinum Optimum Rare Signatum,
VORS
Etikettenfraude
Gianni Arlotti zette een paar jaar geleden een wijnbedrijf
op, nadat hij fortuin had gemaakt in de bloemenhandel. Zijn wijngaard ligt in
Dolceacqua, aan de Ligurische kust van Italië, vlakbij Monaco, waar Gianni
woont. Het is een picobello wijngaard met een fraaie designkelder. Daar maakt
hij een DOC-wijn en paar Vino Da Tavola’s (VDT). Als outsider in de wijnwereld en
als flamboyante rasondernemer heeft hij een verfrissende kijk op het
wijnbedrijf.
‘Groene’ wijn stinkt
“Dat we biologisch werken zetten we liever niet op de fles”
vertelde Pau Moragas van wijngoed l’Olivera toen ik bij hem op bezoek was. ‘Ecologisch’ roept in Spanje een geitenwollensokkengevoel
op (of het spaanse equivalent daarvan) waar l’Olivera zich als professioneel
wijnbedrijf liever niet mee associeert. Ze worden liever beoordeeld op de
kwaliteit van hun wijn dan op hun ecologische en maatschappelijke doelstellingen.
Abonneren op:
Posts (Atom)