Etikettenfraude

Gianni Arlotti zette een paar jaar geleden een wijnbedrijf op, nadat hij fortuin had gemaakt in de bloemenhandel. Zijn wijngaard ligt in Dolceacqua, aan de Ligurische kust van Italië, vlakbij Monaco, waar Gianni woont. Het is een picobello wijngaard met een fraaie designkelder. Daar maakt hij een DOC-wijn en paar Vino Da Tavola’s (VDT). Als outsider in de wijnwereld en als flamboyante rasondernemer heeft hij een verfrissende kijk op het wijnbedrijf.

Hij vertelde me dat zijn DOC-wijn wordt gecontroleerd door het Italiaanse wijninstituut zoals iedere wijn met het DOC-stempel.  Maar volgens Gianni is die controle helemaal niet zo betrouwbaar als kwaliteitskeurmerk als je zou denken. Want na die jaarlijkse controle kan je doen wat je wilt. Niet zozeer met de wijn, maar wél met de flessen. In de opslag van Gianni liggen honderden flessen zojuist gebottelde flessen, keurig opgestapeld, maar nog zonder etiket: DOC-wijnen en VDT, de tafelwijnen die niet onderworpen zijn aan enige controle.

“Wie zegt dat ik het juiste etiket op de juiste fles plak?” vroeg Gianni, ”Jij en ik zijn eerlijke mensen, maar in Italië zijn zat wijnmakers die het minder nauw nemen met de regels, en dat is in Frankrijk en Spanje heus niet minder. Als zo’n wijnboer nog wat goedkope tafelwijn aan een langskomende toerist als ‘dure’ DOC-wijn kan verkopen, dan doet ie dat gewoon!”

Of er werkelijk gefraudeerd wordt met etiketten zoals Gianni beschreef weet ik niet, maar ik moest er wel aan denken toen ik van een kennis hoorde dat de wijn die hij tijdens zijn vakantie had gekocht thuis toch plotseling heel anders smaakte... Overigens vond ik Gianni’s VDT wijnen beter dan zijn DOC, dus van mij mag hij best eens een ‘vergissinkje’ maken met de etiketteermachine!

Gianni maakt op zijn wijngaard Azienda Agricola Altavia een fraaie Dolceacqua Superiore DOC wijn van de lokale druif Rossese di Dolceacqua en Vino da tavola’s van Carignano, Syrah en Rossese di Dolceacqua.