Wijn van de Bouvier

Bij een slijterijtje in Duitsland trof ik laatst tussen de kelderrestanten een oude stoffige fles die mijn aandacht trok. De wijn was een 1982er Trausdorfer Auslese uit Burgenland van de Bouvier-druif, gebottled in Langenlonsheim door Reichsgraf von Ingelheim, Gutshof Nackenheim. Volgens de slijter was deze witte wijn natuurlijk wel over z’n top, maar voor de liefhebber toch nog wel interessant al was het maar om erachter te komen hoe zo’n oude wijn zich kan ontwikkelen. Hij zei er uitdrukkelijk bij dat-ie niet kon garanderen dat de wijn nog goed was. Voor 15 euro nam ik de gok.

Bij nadere bestudering van de fles bemerkte ik een aantal eigenaardigheden.

Langenlonsheim ligt in de Rheingau. Dat betekent dat de Oostenrijkse wijn dus was gebotteld in Duitsland. Blijkbaar heeft het Duitse wijngoed de wijn ingekocht in Trausdorf, Burgenland en die zelf gebotteld. Ik weet dat supermarkten Zuid-Afrikaanse wijn verkopen die in Nederland gebotteld is en ook dat het in Bordeaux lange tijd gebruikelijk was om wijn in bulk te verkopen die elders gebotteld werd, maar dat witte kwaliteitswijn uit Oostenrijk in Duitsland gebotteld werd, dat had ik niet eerder gehoord. Overigens was ik er ook nog niet zeker van of ik hier echt met kwaliteitswijn van doen had. Wellicht was het gesjoemel dat leidde tot het Oostenrijkse wijnschandaal van 1985, in 1982 ook al gaande...

Dan die druif: Bouviertraube. Ook hierover bestaat enige geografische verwarring: volgens Wikipedia is het een Zwitserse druif die in 1900 door de bankier en wijngoedbezitter Clotar Bouvier werd ontdekt op zijn wijngaard in Herzogenberg, dat tegenwoordig in Slovenië ligt. Eigenlijk een Sloveense druif dus, ontdekt door een Zwitser. In de database voor wijnrassen VIVC staat echter vreemd genoeg dat het een ras uit Slowakije is! Laten we het erop houden dat de grenzen de afgelopen eeuw regelmatig verschoven zijn…

En ten slotte de ouderdom. Die is op zichzelf natuurlijk niet eigenaardig, iedere wijn kan 29 jaar in een fles worden bewaard, maar het intrigeerde me dat de slijter had gezegd dat het wel eens een interessante wijn kon zijn. 29 jaar is wel heel erg oud voor een wittte wijn en overigens was 1982 geen uitzonderlijk jaar in Oostenrijk. Hoe vaak kom je zo’n oude wijn bij een slijter tegen?

Afgelopen week heb ik de fles samen met mijn proefclub geproefd. De kurk was van boven zwart en schimmelig dus dat beloofde weinig goeds. Wat we in het glas kregen, overtrof echter al onze verwachtingen. Onvoorstelbaar dat dit 29 jaar oud was! Een prachtige, goudgele, licht aromatische wijn. Elegant en fragiel met olieachtige ontwikkelingstonen die de Duitsers firne noemen. Pittige zuren die een mooie spanning opleverden met het nog aanwezige zoet in de wijn, als mandarijntjes.

Binnenkort toch nog even langs bij die slijter in Duitsland, om te zien of-ie nog wat kelderrestanten in de uitverkoop heeft...