Een van de topproducenten van deze wijnen is Romano Dal
Forno en ik heb laatst een ”verticale proeverij” meegemaakt van diens wijnen.
11 keer dezelfde wijn, van verschillende jaargangen: 1994 tot en met 2004.
Romano Dal Forno is een gedreven wijnmaker, die er niet voor
schuwt moderne technologie in te zetten om zijn wijnen nog verder te
perfectioneren. Dat maakt hem controversieel en daarmee jaagt hij traditionalisten
tegen zich in het harnas. Zo laat hij de druiven niet drogen op tochtige
zolders, maar in steriele ruimtes met ventilatoren, waarin de luchtvochtigheid
en temperatuur nauwkeurig geregeld worden. Daarmee heeft Dal Forno de
wijnproductie in Verona uit de middeleeuwen gehaald en de moderne tijd
ingeloodst.
Controversieel of niet, de proeverij was geweldig. De wijnen
waren extreem complex en het was interessant om de grote verschillen in
jaargangen te proeven. Er was echter nóg iets uitzonderlijks aan de proeverij. Ik
heb ooit geleerd dat je een proeverij moet opbouwen, van jong naar oud en
toenemend in complexiteit (en prijs). Romano had er echter voor gekozen te
beginnen in 1994 en eindigden in 2004. De reden: de jonge wijnen hebben bijzonder
veel fruit en kracht, de oudere zijn veel complexer en eleganter. Als je zou
beginnen met de jonge wijnen, dan zijn je smaakpapillen al zo sufgeproefd aan
het eind van de proeverij, dat je de elegantie en subtiliteit van de oude
wijnen niet meer goed kan waarderen. Daarbij komt ook dat Romano ieder jaar aan
zijn techniek sleutelt en de kwaliteit van zijn wijn steeds beter wordt. Vooruit
in de tijd dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten